“Ambient staat voor atmosferische muziek”, moet Gert De Meester gedacht hebben toen hij inspiratie zocht voor zijn nieuwe album onder de naam Distant Fires Burning. Hij kwam dan ook snel uit bij de astronomie, en meer bepaald bij de figuur van de achttiende-eeuwse Franse astronoom Charles Messier. Deze kometenjager was het beu om voortdurend objecten te traceren die op kometen leken maar er eigenlijk geen waren. Om komaf te maken met deze irritante verwarring besloot de man een exhaustieve lijst van deze astronomische objecten op te stellen. En het is deze lijst die Gert De Meester tweehonderdvijftig jaar later als uitgangspunt neemt voor Messierobjekten. Elke track wordt genoemd naar een specifiek Messierobjekt. Messiers biografie vormt niet enkel het belangrijkste deel van de liner notes, maar wordt via tekst-naar-spraak conversiesoftware in de muziek geïntegreerd. In één track wordt zelfs het geluid van de pulsar van Messier 1 verwerkt. Een strak concept, zoveel is duidelijk. Goede atmosferische muziek maken is echter niet zo eenvoudig, en zelfs de grootsten in het genre zijn regelmatig afgegleden naar muzak. Ook De Meester laat zich vangen door de clichés van het genre: langzaam aanzwellende zweverige synth-tonen, melige akkoordprogressies, al te gemakkelijk gebruik van delay, krijsende meeuwen, saaie arpeggios, enz. Nummers als Messier 31 (Andromedanevel) en Vintage – Medina bieden echter welkome lichtpunten in de ambient-duisternis door hun voorzichtige aanstalten om de clichés van het genre te omzeilen. Volgende keer wat meer zwarte gaten, opbrandende satellieten en ruimteafval in het concept!