Voor jazzpianist Helge Lien en zangeres Ruth Wilhelmina Meyer is het album Memnon de eerste samenwerking. Beide Noren kenden uiteraard de legendarische toneelschrijver Henrik Ibsen (1828-1906), waarvan stukken als ‘Peer Gynt’, ‘Een Poppenhuis’ en ‘Hedda Gabler’ nog steeds wereldwijd opgevoerd worden. Het duo had het wel zon beetje gehad met de theaterproducties en literaire lezingen van Ibsens werk, en besloot tot het maken van sonische psychogrammen van enkele vooraanstaande karakters. Meyer gebruikte eerder al zang van de Inuit en van sjamanen, en houdt evenals Lien niet van doorsnee. Dat de geluidsportretten geen gewone zouden worden lag dus al vast. Voor degenen die de karakters uit Ibsens werk niet kennen valt er trouwens ook genoeg te genieten, daar de personages eigenschappen hebben die archetypisch zijn. Liens akkoorden ranselen meer dan eens de karaktertrekken uit de piano, maar evengoed speelt hij omfloerst, lyrisch, droevig het kan alle kanten uit. En dan vooral de kant van de stem van Meyer, die hij als uitgangspunt heeft genomen. Een stem met een bereik van vijf octaven, die ook alle registers van de emotie kan bespelen en daarnaast vaak woordloos gebruik maakt van eeuwenoude zangtechnieken. Je moet er even voor gaan zitten, maar dan heb je Hedvig, Ellida en Anitra ook echt op schoot.