Met Time trokken Dirk Ivens en Marc Verhaeghen in 1990 definitief de stekker uit The Klinik. Muzikale meningsverschillen en persoonlijke spanningen brachten een einde aan één van de meeste markante namen uit de Belgische post-industriële elektronica. Ivens ging alleen verder als Dive (en later ook als Sonar met Eric Van Wonterghem van Monolith), terwijl Verhaeghen tot op heden op regelmatige tijdstippen muziek uitbrengt als Klinik, zonder lidwoord. Anno 2005 wordt The Klinik, net als generatiegenoten Front 242 en The Neon Judgement, nog steeds geciteerd als belangrijke invloed door massas artiesten die zich bewegen op het snijvlak tussen industrial, electro, power electronics en Electronic Body Music. Vooral in de Duitse underground kreeg het duo een ware heldenstatus aangemeten. Daar is The Klinik nog steeds een (relatief) grote naam. Jarenlang hebben de twee tevergeefs geprobeerd om de rechten op hun oeuvre terug te krijgen. Vorig jaar was er eindelijk een doorbraak. Dat het het Duitse Hands Productions is dat de catalogus opnieuw mag op de markt gooien, is geen toeval. Het is immers al jaren de uitvalsbasis voor releases van Verhaeghens Klinik. Eind vorig jaar werd de aftrap gegeven met de titelloze box en nu is het de beurt aan het onvolprezen debuut Sabotage, aangevuld met de vier nummers van Melting Close. Die verschenen oorspronkelijk, verpakt in een plastic vuilniszak, op een splitlp met het Nederlandse De Fabriek. Het geheel wordt heel bewust gepresenteerd zoals het in 1987 werd heruitgebracht op een album met drie kanten. Niets werd geremasterd en ook bonusnummers werden achterwege gelaten. Dit allemaal om fans niet onnodig op kosten te jagen. Originele exemplaren wisselen immers voor obsceen veel geld van eigenaar op eBay. Zij worden nu niet nog eens verplicht om hun portefeuille boven te halen. Allemaal heel integer natuurlijk, maar echte fans willen natuurlijk ook extra, nooit eerder uitgebracht materiaal. Ook Face To Face, het derde album uit 1989 (de box en een obscure Spaanse release niet meegerekend), is nu getrouw aan het origineel opnieuw regulier verkrijgbaar. De vier stampers van de 12 inch Fever (Moving Hands, Public Pressure, Desire en het titelnummer) zijn ook hier het enige extra materiaal. Een gemiste kans, maar we zijn al lang tevreden dat dit essentieel stukje vaderlandse muziekgeschiedenis opnieuw in de winkelrekken ligt. Het is nu uitkijken naar resterende albums als Plague en Time.