Liefhebbers van psychedelische spacerock vermengd met wat postrock, kunnen zonder twijfelen het Israëlische (Tel Aviv) Tiny Fingers eens uitproberen. Pelagic brengt tegelijk de drie meest recente platen van deze band uit, waardoor een vruchteloze zoektocht evenmin aan de orde is. Denk Hawkwind zonder harddrugs of Ozric Tentacles zonder bloempjes en ander hippiegedoe en Tiny Fingers past in het plaatje. Ongebreideld experimenteren stond zeker in het begin van hun muzikale carrière hoog in het vaandel.
‘Megafauna’ is de derde plaat die de band uitbracht, die oorspronkelijk in 2012 het levenslicht zag. De leden van Tiny Fingers kropen drie weken samen in de studio om de nummers helemaal tot in de puntjes af te werken, waarna ze de nummers live speelden in de studio en ze zo opnamen.Zonder toevoegingen achteraf klinkt ‘Megafauna’ als een waar huzarenstukje. De plaat werd dan ook zeer degelijk geproduceerd, zodat de combinatie van door synthesizers gejaagde bassen, de psychedelische sound, de vleugjes dub en de vele elektronica en inventieve gitaarriffs en -effecten, optimaal tot hun recht zouden komen. De zeven instrumentale nummers worden omringd door een intro en een outro en laten vooral een stevig rockende groep horen die zich zwaar in de psychedelische muziek heeft gewenteld. Alleen jammer dat de nummers niet naadloos in elkaar overvloeien maar soms een beetje te abrupt ophouden. Zonder dit euvel was dit album geheid een mijlpaal in het genre.
‘We Are Being Held By The Dispatcher’ uit 2013 klinkt een stuk gebalder. Gitarist en effectenkunstenaar Oren Ben David, drummer Tal Cohen, bassist Boaz Bentur en keyboardman Nimrod Bar hadden tijdens hun Amerikaanse tournee in 2012 een dagje vrij en kropen in de studio. Ze verbleven in de Malcolm X Boulevard, informeerden zich over deze activist en gebruikten tijdens het puzzelen voor het samenstellen van de plaat samples uit ‘s mans speeches. Het kwartet ging namelijk een dag aan het jammen, behield korte stukjes en ging aan het bouwen en verbouwen tot er nummers ontstonden. Dat was een volledig andere werkwijze dan op de voorgaande plaat, waardoor de nummers korter, vrijblijvender en ietwat minder gefocust klinken. Alle ingrediënten blijven aanwezig, maar een echte psychedelische trip zoals ‘Megafauna’ wel is, werd deze plaat niet.
De meest recente worp van Tiny Fingers, ‘The Fall’, is meer een conceptplaat, die de band nog niet zo lang geleden live in zijn geheel ten gehore bracht op het strand van de Dode Zee. Daar werd tegelijk via drones een opname van gemaakt, die later op allerlei platformen zal te zien zijn. Wij proberen doorheen de plaat te worstelen, die autobiografisch werd opgevat en handelt over de ervaringen van de bandleden onderling, positief en negatief. Het concept zou tot een mooie plaat kunnen leiden, maar doet dat in dit geval niet. Wij hebben eerlijk gezegd een hekel aan platen vol synthesizergezwijmel waar dan ook nog eens geluiden in worden verwerkt die aan fluitjes doen denken. De psychedelica lijkt helemaal weg en Tiny Fingers lijkt op ‘The Fall’ helemaal in de ban van achterhaalde, door synthesizers gedomineerde, progrock. En daar gaan wij van over de nek. Geef ons maar ‘Megafauna’, dat is tenminste een echt geslaagde trip.