Opwinding op onze verdieping! Rudy Trouvé is een duivelskunstenaar die nooit meer dan twee releases van éénzelfde groep uitbrengt zonder daar minstens iets helemaal afwijkends achteraan te gooien. Ook nu lapt hij het m weer: na twee bijzonder warmmenselijke platen met het Trouvé Quin-/Sextet kiest de man ervoor om, samen met Craig Ward, Mauro Pawlowski (op drums!) en Bert Lenaerts, een in anderhalve dag opgenomen en grotendeels op improvisatie gebaseerde folknoiseplaat (de nadruk ligt op het lawaai) uit te brengen. The Love Substitutes want zo heet Trouvés nieuwste outfit dus – zetten veertig seconden fuckoff free-noise op hun plaat, noemen het Hey, this is what we do for a living, en al wie daar niet om kan lachen, mag nù naar de nationale lifestylezender Vitaya zappen. We zouden hier kunnen ophouden zulk een titel wil iederéén toch in zijn collectie? maar geven toch graag enkele extra argumenten voor een bezoek aan de platenwinkel. Death Folk Sailor, bijvoorbeeld: een dronken bootsman bekijkt wat het óók had kunnen zijn, indien het PMS hem een ietwat andere carrière had aanbevolen. Het meest catchy nummer op deze plaat, ongetwijfeld, maar dan in de zin van: twee minuten intro, geheel uit bordkarton opgetrokken drums en gammele gitaartjes die in de verte een beetje Pinback echoën. Like If You Had Any Clue At All, ook: songgeworden dédain met een achtergrondkoortje op helium dat zich beperkt tot een gemeen haha!(denk Nelson Muntz). Lower The Masterfader vervolgens, is vijftig seconden vuilbekkerij à la The Fall maar dan mét tanden. Huisfavoriet Open demonstreert met niet meer dan een paar handklapjes, een springerig gitaartje en een even mooie als vermoeide zanglijn van Craig Ward de schoonheid van nonchalance. Op Disconnected ten slotte mismeestert Mauro Pawlowski drums en Craig Ward saxophoon op de wijze die in de meeste muziekacademies met excommunicatie beloond wordt. Dat de muziekacademies zelf hun recensie schrijven, want wij vinden Disconnected een pareltje. De teksten? Laat ons volstaan met een tip van de sluier. In Flatzone bezingt Craig Ward de opnamesessie van het nummer dat eraan voorafgaat: right there in the studio, tried to hold some childish new wave riff together, and I think I need a holiday. How autobiografisch can you get, iemand? Muziek voor platenwinkelschuimers noemen ze het zelf en ze hebben gelijk: de kans dat u binnenkort The Love Substitutes De Laatste Show ziet afsluiten is dan ook uiterst klein, maar volgend jaar zitten ze nog wél in onze cd-lader.