Altijd interessant als indiegroepen iets nieuw proberen. Zo injecteert de Soedanese Amerikaan Ahmed Gallab zijn indiepop met elementen uit Afrikaanse pop, krautrock, funk en jazz. Niet verwonderlijk trouwens als je weet dat de man eerder al samenwerkte met avontuurlijke indiegroepen als Yeasayer, Caribou en Born Ruffians. Door de injectie van verschillende stijlen had het album een allegaartje kunnen worden. De grote verdienste van Gallab is dat op deze tweede plaat van zijn alter ego Sinkane niet gebeurt. Het resultaat van deze mengelkroes is een futuristische popplaat geworden vol knipogen naar het verleden. Dat levert fijne resultaten op zoals het funky Waiting Time. Soms verliest hij ook echter de pedalen en wordt het allemaal iets te glad. Niet echt een beklijvend plaatje dus. Maar dat is wel beter dan wat we kunnen zeggen van Mumps, Etc. van Why?, de band rond Anticon-boegbeeld Yoni Wolf. Wat die uitsteekt op deze plaat is verbijsterend. Op zijn albums Elephant Eyelash en Alopecia was hij de Koning Midas van de avanthop. Uit zijn koker kwam een gouden combinatie van indie en de vernieuwende hiphop van Anticon. Op voorganger Eskimo Snow was er al licht verval te merken. Hier lijkt het wel of hij net als Midas besloten heeft zijn krachten af te spoelen in de Paktolos. Wat overblijft, is een album dat zich naar het einde lijkt te slepen. Zijn nasale stem werkt gewoon niet meer om één of andere reden. Vreemd, allemaal. We hoorden dat het live nog wel de moeite was een paar weken geleden. Dit album zullen we echter snel uit ons geheugen wissen.