Gunslingers, het trio uit San Pedro, Frankrijk, heeft eindelijk een nieuw plaatje uit. En er zijn tegenwoordig niet zoveel bands waarvan we na hun debuut, in dit geval het schitterende No More Intervention, hopen op al snel een volgende cd. Meestal zijn we die bandjes al snel weer vergeten, herinneren we ons nauwelijks nog hoe ze ook alweer klonken, en zijn we meestal ontgoocheld als we iets anders te horen krijgen van latere datum dan hun debuut. In het geval van Gunslingers constateren we dat er altijd uitzonderingen op de regel zijn. Zes nummers die staan voor een half uur wild jammende, freaky garagepunk die lekker smerig op de band werden gegooid. Niet te veel sleutelen met technische snufjes, onder het motto rammen maar, we komen wel ergens uit. En zo klinken de songs ook: ze beginnen eraan en gaan wild tekeer tot het begint te vervelen (voor zichzelf dan) en dan houdt het trio ermee op en beginnen ze aan de volgende song. Opgenomen met een viertrack taperecorder klinkt dit album toch zeer goed. De maniakale zang en gitaarerupties, de dwingende ritmes en grooves, en de ruime plaats die er wordt gelaten om te jammen en te improviseren: dat zouden bands in dit genre veel meer moeten doen. Coupe-Gorge en An Eye For A Knife (deconstructivistisch noisefestijn) zijn vandaag onze favorieten.