Bij Honest Jons brengt men niet alleen maar bevreemdende klanken uit zoals de versnellingselectro van Shangaan Electro, maar ook poppareltjes met folkallure. Las Malas Amistades is een Colombiaans sextet uit Bogota bestaande uit bevriende kunststudenten met een liefde voor warme knutselmuziek en de bandnaam betekent zoveel als ‘de slechte vrienden’. Bij hun oprichting hadden alle leden weinig tot geen ervaring met muziek en begonnen vanuit een doe-het-zelf aanpak korte, simpele liedjes te componeren met behulp van gitaar, Casio keyboard, melodica en percussie. Deze formule is nog altijd ongewijzigd op ‘Maleza’ ((onkruid)(, hun derde plaat, die gevuld is met achtentwintig innige liedjes van twee tot drie minuten. Deze songs werden in een periode van vier jaar geschreven en opgenomen bij een van de bandleden die in een lawaaierige, chaotische buurt van Bogota woont te midden van automechanici, sloperijen en handelaren van onderdelen, al wordt het geluid overheerst door rust. De teksten verhalen over sentimentele en relationele voorvallen waarin wanhoop, toorn en wantrouwen de boventoon voeren op mooie melancholische klanken, maar tegelijk altijd hoopvol vrolijk en opgewekt blijven klinken. Uitschieters van deze achtentwintig pareltjes zijn onder meer de opener ‘Apoliptica’, ‘Duquesa’, ‘La Surenita Agradecida’, ‘Como Si Fuera’, ‘Si Se Puede’, ‘Ya No Quiero’ en ‘La Ultima Turista’. Vooral de liedjes met het warme, krachtige stemgeluid van zangeres Ximena Laverde behoren tot de beste, daar waar de mannelijke vocale bijdragen wat minder uit de verf komen. ‘Maleza’ is een zeer prettige plaat van speelse Zuid-Amerikaanse indiefolk met een sfeer van Lhasa en Maher Shalal Hash Baz. Ideale zonnige tonen voor een uitgelopen ontbijt waarbij de tijd geen haast kent.