I H8 Camera is een Antwerps los-vast collectief dat de sfeer van de Antwerpse scene van de jaren 1990 nog altijd in zich draagt. Niet te verwonderen als je weet dat mensen als Rudy Trouvé, Elko Blijweert, Mark Meyers, Mauro Pawlowski, Craig Ward, Aarich Jespers en Simon Lenski ooit meespeelden en nog meespelen in deze band, naast een heleboel anderen die we hier vergeten te noemen. Wat ze doen is volledig gebaseerd op improvisatie. Dit maakt Rudy Trouvé duidelijk aan het begin van de plaat. Er wordt afgesproken wie begint, de rest mag dan aanvullen naar believen. Daarna wordt er afgeteld. Uit een achttal opnamen uit de periode 2004-2007 puurde Craig Ward een aantal stukken die hij samensmolt tot één track vol compromisloos experiment, zoals we dat ook nog kenden van het legendarische Kiss My Jazz. Of het goede keuze was om deze werkwijze toe te passen, is een andere vraag. Het maakt het moeilijker om de soms mindere stukken over te slaan, maar het geeft wel goed weer waar dit collectief voor staat. Invloeden uit de free-jazz, soms een streepje witte funk, de nodige dosissen gitaarnoise en gemuteerde ritmes spelen vaak haasje-over. Gezien de manier van werken lijkt het ons ook moeilijk om de sfeer van optredens over te brengen op een plaat. Optredens die trouwens meer dan de moeite zijn, zo mochten we onlangs nog zelf vaststellen op een koude zondagavond. Voor de snelle beslissers is er ook nog een zeer gelimiteerde release met extra artwork van duivel-doet-al Rudy Trouvé. Zeer de moeite.