Sex, drugs and spoken word met deze quote uit het openingsnummer The boxer who just returned from London kan je de sfeer van deze Magic Hour Sailor Songs perfect samenvatten. Met de opener weet je ook direct welk vlees je in de kuip hebt: het begint als spoken word en gaat dan langzaam over in een stotterende human beatbox tegen een achtergrond van strijkers terwijl de Canadees ondertussen ook zijn mondharmonica heeft bovengehaald. C.R. Avery brengt op zijn tweede(?) album inderdaad een op het eerste gezicht vreemd samenraapsel van rauwe blues, spoken word en human beatboxing afgewisseld met normalere, wat folky nummers. De vormgeving van de hoes verwijst heel erg naar de jaren 1950 en ook de literaire en muzikale verwijzingen naar deze periode zijn veelvuldig aanwezig. Holden Caulfield Productions, een cover van Alan Ginsbergs New Stanzas for Amazing Grace en een ode aan Charlie Parker en Patsy Cline: soms is de namedropping er wat te veel aan, maar het weze Avery vergeven. Hij is een moderne beat poet, een beatboxende Kerouac op (straffere) speed die met Magic Hour Sailor Songs een plaatje voor eclectische fijnproevers heeft gemaakt waarin de klankkleur van de woorden van evenveel belang is als de muzikale omlijsting