Stadgenoten Michel Banabila en Rutger Zuydervelt/Machinefabriek presenteren met Macrocosms hun vierde samenwerking en er is weer helemaal niets mis mee. Het concept voor de uitgave is, aldus de Rotterdammers, het leven in micro en macro; de trivialiteit van ons leven wanneer we afstand nemen, de wonderlijkheid als we het leven in zijn details beschouwen. Het is moeilijk te zeggen of dat concept hoorbaar in muziek is vertaald, maar de luisteraar kan wel concluderen dat het album bijzonder gevarieerd en gedetailleerd is. Macrocosms bestaat uit negen composities die aaneen zijn gemixt, zodat het album als een lange, zij het afwisselende reis, kan worden beluisterd. Abstractie en herkenbaarheid, geluidssculpturen en ritmes met een Oosterse en Afrikaanse sfeer wisselen elkaar af en vloeien in elkaar over. Banabila en Zuydervelt gebruiken akoestische instrumenten, elektronica en field recordings, die al dan niet bewerkt ineen zijn gevlochten. De veldopnamen zet het tweetal in voor een sfeervol accent, maar ook als muzikale bouwstenen – voor ritmes en patronen. In Turmoil bijvoorbeeld klinken dierenkreten in een repeterend patroon zonder geforceerd over te komen naast een kalm en strak percussief ritme, een melodie uit een keyboard en een vervormde gitaar. Hier en daar volstaat een enkel accent in de verfijnde texturen, zoals een losse streek over een snaar, tussen de drones, ritmische krekel-samples et cetera van Upwards. In het titelnummer heeft het duo een tekst van Sarah Payton verwerkt, die het thema van het album illustreert. Het is beslist knap hoe Banabila en Zuydervelt een veelheid aan geluiden, effecten en bewerkingen zo organisch tot bijna verhalende composities hebben geweven. En zoals goede verhalen kun je Macrocosms keer op keer beluisteren en details nieuw ontdekken of er opnieuw van genieten.