In de bio halen ze zowel Tina Turner als Bruce Nauman aan als invloeden. Luke Fischbeck en Sarah Rara zijn met ‘Dream Island Laughing Language’ alweer aan hun achttiende release als Lucky Dragons toe. Lucky Dragons zijn nog steeds evenveel performance-kunstenaars als muzikanten. Ze spelen dan ook zowel in het Parijse Centre Pompidou als in de terminaal hippe club ‘The Smell’ (zie ook No Age, Health, Mika Miko, …) in Los Angeles. Lucky Dragons staan voor een mooie ontmoeting tussen vaak zelfontworpen software en primitieve ritmes. De software draait nogal eens op toevalsfactoren en krijgt daardoor een bijzonder menselijke touch. Zo ontwierpen Fischbeck en Rara een nieuwerwetse theremin die reageert op stenen. Overal waar ze spelen integreren ze de lokale geologie in hun set met ter plekke geraapte keien. Maar is het resultaat ook een beetje beluisterbaar, wilde u weten? Jazeker! Al dient hier wel meteen de waarschuwing te worden meegegeven dat wie allergisch is aan repetitieve ritmen deze beker beter aan zich voorbij kan laten gaan. Al de anderen zijn vriendelijk uitgenodigd om te luisteren hoe op ‘Free Guys by the Sea’ die oude Moondog de éénentwintigste eeuw wordt in gekatapulteerd. Of hoe ‘Givers’ klinkt als een audioverslag van een ruzie tussen Morton Feldman en Penguin Café Orchestra. En ‘Typical Hippies’ is een geheel uit delay opgetrokken antwoord op de hypothetische vraag ‘wat als Ozric Tentacles ook maar enig idee hadden gehad waar ze precies mee bezig waren?’. Het allersimpelste nummer van de plaat – ‘Oh I Understand’ – is één wondermooie minuut a-capella. Om kort te gaan: ‘Dream Island Laughing Language’ is een uiterst geslaagde oefening in ‘minder is meer’. Meer, dus graag.