De missie van het piepkleine Isegrimm uit het Duitse Wiesbaden is het opgraven van obscure, vergeten en daardoor quasi onvindbare juweeltjes uit de jaren 1980. Zo’n operatie vraagt tijd, vandaar dat ‘Low Technology’ van Pink Industry slechts de tweede release is sinds het begin van het label. De eerste was overigens ‘Hypnotischer Existenzialismus’ van Gerechtigkeits Liga, net als Pink Industry één van die bands wier originele vinylexemplaren voor veel geld van eigenaar wisselen op veilingsites en beurzen.
De muziek van het Britse Pink Industry kan, kort door de bocht, worden omschreven als melodieuze minimal wave. Een primitieve drumcomputer, gitaar, bas, synths en de sensuele stem van Jayne Casey waren de kenmerkende basisingrediënten. Het trio bestond verder uit Ambrose Reynolds (het feitelijke muzikale brein) en Tadzio Jodlowski en bracht in de vroege jaren 1980 drie albums (‘Low Technology’, ‘Who Told You, You Were Naked’ en ‘New Beginnings’) en twee 12 inches (‘Forty-Five’ en ‘What I Wouldn’t Give’) uit. Zangeres Jayne Casey had voordien bescheiden roem verworven met Pink Military en Big In Japan en Reynolds mocht proeven van succes met Frankie Goes To Hollywood. De laatste keer dat iets van Pink Industry op cd verscheen, was in 1995 met de compilatie ‘New Naked Technolgy’, waarvoor werd gegrasduind in de volledige discografie, inclusief de nooit uitgebachte ‘Cruel Garden’ ep. Dat overzicht verscheen echter op een obscuur Braziliaans label –Museum Obscuro – waardoor de band echt in de vergeetput is beland. (Dat was in feite al eerder gebeurd met het eerste carrièreoverzicht ‘Retrospective’, dat in 1989 op het Duitse Parade Amoureuse verscheen.) Isegrimm wil daar nu opnieuw verandering in brengen. Geleidelijk aan zal het complete oeuvre, met als kapstok de drie albums en waar mogelijk aangevuld met exclusief materiaal, in een verzorgde digipack op cd worden heruitgebracht. ‘Low Technology’ uit 1982 bijt de spits af en kreeg de ‘Forty-Five’ ep (1981) en zeven supplementaire nummers uit de periode 1982-’83 (waarvan de singleversie van ‘Remove The Stain’ en twee andere het nooit eerder tot op een cd schopten) als welgekomen bonus. En dat scheelt financieel een flinke slok op de borrel voor al wie op zoek is naar Pink Industry.