Frank Veenstra, directeur van het Muziekcentrum in Eindhoven, is een liefhebber van de muziek van Low. Naar aanleiding van een eerder project met David Dramm zag Veenstra de slotavond van het Heartland Festival voor zich met een door Dramm gearrangeerd Low concert. Dramm rekruteerde een bonte verzameling muzikanten rond het trio, bestaande uit het vijfkoppige koor VocaalLAB, de Zwitserse organist Dominik Blum (Steamboat Switzerland) en twee percussionisten. Dat de waardering voor de artiesten groot is ondersteunde de organisatie van het Muziekcentrum met de keuze voor een bijzondere locatie, een uitdagende akoestiek en toegespitst geluidssysteem. Meerdere dagen in aanloop naar het concert arrangeerde David Dramm in samenspraak met alle musici, met de inzet van 60 instrumenten en vooral rekeninghoudend met de locatie een “Best of…..LOW” performance.
Dramm toont zijn klasse in subtiliteit. Toont respect voor het open Low geluid. En versterkt de traagheid en het donkere karakter van Low als een heuse dramaturg. Tijdens de opening van het concert trakteert Dramm Low op een speciaal gecomponeerde intro: “The Wheel Of Catherina”. Op het kerkorgel gespeeld door Dominik, gezongen en gefloten door VocaalLAB, vanaf het balkon tegenover het schip van de kerk. Het stuk vloeit over in “Amazing Grace”. Het geluid is optimaal, Sparhawk, Parker en Garrington musiceren geconcentreerd. Toch behoudt Alan Sparhawk zijn quasi nonchalante gitaarstijl. En samen met de schuchtere gladgestreken vibratostem van Mimi Parker blijft dat de kracht van Low.
De komende tweeëneenhalf uur zullen 29 songs passeren. Vroeg materiaal wordt afgewisseld met recent en nieuw werk. In “Candy Girl” wordt het sacrale karakter opgeblazen tot Purcelliaanse proporties. “Pretty People” en “Take Your Time” worden aan elkaar gesmeed door de rondlopende met megafoon uitgeruste leden van het VocaalLab. Knap zijn de piano- en orgelpartijen van Dominik. Met een aan het orgel gekoppelde MS 20 KORG creëert hij goed geplaatste accenten. Beide percussionisten hebben zich het Low geluid vakkundig eigen gemaakt. Tingel-tangel instrumenten, klokkenspellen, vibrafoons, trommels en zelfs steel-drums worden op effectieve wijze en op het juiste moment ingezet. Geen enkel ogenblik ervaar je overdaad. Bewust heeft Dramm niet gekozen voor strijkinstrumenten. Er is gekozen voor instrumenten waarbij het totaalgeluid transparant blijft. Het versterkt het unieke geluid van Low. En dat zorgt voor een intense beleving.
Bij een nummer als “The Lamb”, waar het uit ritme spelen essentieel is, geeft die intensiteit een tergende en soms pijnigende spanning. Dat vraagt veel van de 800 luisteraars in de kerk. Kleine onverwachte tikjes, knippertjes, klapjes en vocalen lijken van alle kanten te komen. Ons gehoor wordt zwaar op de proef gesteld. Met “Dragonfly” en “Murderer” besluiten de musici het concert af te sluiten. Na de laatste tonen en meer dan 2 uur gespannen luisteren komen de toeschouwers tot ontlading. Dit gevoel loslaten is echter moeilijk. Er volgen drie toegiften met “When I Go Deaf” als “ontluisterende” apotheose. Daarbij sturen David Dramm en Alan “Black Eyed Snake” Sparhawk met een razende gitaren geluidsstorm de bezoekers de kerk uit huiswaarts.