Tijd om aandacht te besteden aan twee jonge muzikale vrouwen. De amper 19-jarige Oostenrijkse Anja Plaschg bedient zich van het propere pseudoniem Soap & Skin. Een aantal maanden geleden kregen we haar debuut-ep al voorgeschoteld. De donderende donkere pianosongs maakten toen al indruk en doen dit nu opnieuw. Hier en daar worden de songs in stemmig zwart bijgekleurd door subtiele strijkers en knisperende elektronica. Vrolijk word je niet van deze collectie songs waaronder een aantal die Plaschg neerpende toen ze amper vijftien was. Een leeftijd waarop de wereld volledig in zwart gehuld was voor haar. En net die duisternis maakt ook dat deze plaat soms net iets te hermetisch is om te blijven bekoren. De Weltschmerz is soms moeilijk om dragen als luisteraar. Maar zoals we ook al zeiden over haar ep, in het oog zullen we ze wel blijven houden. Want er schuilt mogelijk een zeldzame diamant in deze Oostenrijkse tobber. (www.myspace.com/soapandskin). Nog zo een jonge talentvolle muzikante is de uit Minnesota afkomstige Anni Rossi. Zij combineert op haar debuutalbum haar bijzondere stem op expressieve wijze in combinatie met spannende geluiden die zij uit haar viool te voorschijn tovert. Zij bevindt zich op hetzelfde experimentele raakvlak tussen folk en klassiek als Joanna Newsom. Eerder hoorden we ook al haar debuut-ep Afton en de conclusie blijft een beetje dezelfde. Mooi gedaan maar er is nog een beetje schaafwerk nodig om uit te groeien tot een echt bijzondere artieste. De eerste plaat van Joanna Newsom vonden we ook niet zo bijzonder. Maar toen kwam Ys. Als Anni Rossi hetzelfde parcours aflegt wacht haar een mooie toekomst.