Eerder dit jaar demonstreerde Planet Mu-baas en elektronica-veteraan Mike Paradinas alias µ-Ziq op Chewed Corners dat hij nog steeds kundig overweg kan met IDM, breakbeats, acid, footwork, ambient en andere verre familieleden van techno. Maar tegelijk was het allemaal niet erg urgent en klonk het allemaal nogal routineus. Maar dat Paradinas nog steeds voor verrassingen kan zorgen laat hij horen op het debuutalbum van Heterotic, dat hij samen met zijn vrouw Lara Rix-Martin vormt. Love & Devotion heeft namelijk weinig van doen met al die genres waar we Paradinas en zijn label doorgaans mee associëren, maar des te meer met dromerige pop, met een stevige knik naar de synthetische geluiden van de jaren 1980 en vroege jaren 1990. Voordat u nu denkt dat Heterotic een chillwave-revival probeer op te starten en naar de volgende recensie skipt: niet alleen getuigen de nummers van veel meer kunde op het gebied van zowel songwriting als productie dan al die plakkerige hipster-siroop van een paar zomers terug, ook heeft het duo in hun wijsheid op bijna de helft van de nummers Nick Talbot ingezet als zanger. Voor wie hem niet kent, Talbot maakt als Gravenhurst al jaren misantropische indiefolk, met een hoofdrol voor zijn ijle stem. De treurige, soms breekbare zang vormt hier een mooi contrast met de gladde, poppy elektronica. De stijl beweegt heen en weer tussen mid-periode New Order en wat meer dwalende, progressieve synthesizer-nummers (een enkele keer zelfs met een dankbaar diep in de mix verborgen gitaarsolo). Maar het ligt er nergens te dik boven op, en Love & Devotion lijkt dan ook vrij van week makende ironie, en geboren uit oprechte liefde voor de geluiden van weleer.