Te lang hebben we niks van Lomechanik gehoord. Het Nijmeegse elektronicacollectief had een stal aan muzikale talenten, maar het vele voorwerk is door geen van allen daadwerkelijk verzilverd. En nu? Een slapende reus? Lomechanik leeft nog en dat is aan DJ Jorg te danken. Een DJ die ook zelf niet geheel onverdienstelijk is achter de knoppen. Hij is nog aan het zoeken op de zevende van Lomechanik. Jorg kiest heel goed voor een stijl; minimaal, mooie samples, rust en nauwelijks beat-georiënteerd. Maar de stijl zit hem nog niet als gegoten. Het is goed, maar lijkt ook op een prelude voor iets wat beter zal zijn. Op ‘Lomek 08’ presenteert de Luisterclub zich. Nieuwe namen waarachter oude bekenden zich schuilhouden. Oude wijn in nieuwe zakken? Nee, dat ook weer niet. Ze hebben duidelijk nieuwe wijn geproduceerd. Ze zijn met vier: Jan David Hoogerheide, Bird, Spruit en Bas van Huizen. Hoogerheide balanceert op het randje van avontuurlijk en filmisch. Het is hetzelfde verhaal als bij Jorg. Goed, maar er zit meer in. Bird maakt wel erg zoete songwriterpop met obligate viool. Het voegt nauwelijks iets toe aan deze luisterclub. Spruit is het andere uiterste. Sonologisch experimenteel, een overvloed aan knip en plak. Twee keer korter dan een minuut. Spruit zoekt en duikt soms paden in die door anderen zijn doodgelopen, maar hij daagt uit en zo iemand moet je er bij hebben. Aan de hand van Bas van Huizen duiken we de diepte in. In een compleet eigen donkere stijl zoemt zijn muziek. Het is alsof rare beestjes in je hersenpan zijn gekropen die daar misschien wel iets eten. Het is niet duidelijk wat ze doen en of dat wel goed is, maar er gebeurt iets wat niet te negeren valt. Het kriebelt langs de ruggengraat bij deze twee nummers. Nummer 7 en 8 bewijzen dat Lomechanik nog steeds een vulkaan is die ooit zou kunnen uitbarsten.