Editions Mego heeft zich op zes jaar tijd niet enkel laten kennen als een eigenzinnig label voor experimentele muziek, maar heeft intussen ook een paar boeiende sublabels gebaard. Spectrum Spools focust zo op moderne synthesizermuziek, Old News brengt elektronische knutselarijen van Jim O’Rourke uit, terwijl Ideologic Organ wordt gecureerd door Stephen O’Malley. Een recente toevoeging is Recollection GRM, dat in het leven geroepen is om musique concrète uit de archieven van het GRM (Groupe de Recherche Musicales, het Parijse instituut voor elektroakoestisch muziekonderzoek) opnieuw uit te brengen. De derde release in de reeks bundelt twee composities van de Fransman Bernard Parmegiani, die als geluidstechnicus werkte voor de Franse televisie, maar onder meer ook componeerde voor experimentele film. Zijn twee stukken ‘L’Oeuil Ecoute’ (1970) en ‘Dedans-dehors’ (1977) bouwen verder op het pionierswerk van Pierre Schaeffer (van wie er werk terechtkwam op het eerste deel uit de reeks) en Pierre Henry, door het combineren van beschikbaar materiaal (treinen, insecten, etc) en andere, raadselachtiger geluidsbronnen, die mechanisch, exotisch of futuristisch klinken, en dat zonder een rigide gevoel voor harmonie of structuur te verliezen. Het ritmischer ‘Dedans-dehors’ is een elektronische collage die aanvankelijk strakkere lijnen volgt, sterker teert op terugkerende pulsen en ideeën, en het vroege werk van industrial-pioniers als Throbbing Gristle, Cabaret Voltaire en SPK aankondigt, maar de fantasie en perceptie net wat minder op hol laat slaan. ‘Traces One’ (release #4) compileert werk uit de jaren 1960 van minder gekende componisten Beatriz Ferreyra, Philippe Carson, Edgardo Canton, Francis Régnier en Mireille Chamass-Kyrou. Het eerste stuk voorziet een gewelddadige clash tussen elektronische en concrete klanken in twee gescheiden bewegingen, terwijl Carsons driedelige compositie samengesteld werd met geluiden uit een Nederlands fabriek. Cantons ‘I Palpiti’ (1966) klinkt bij momenten verrassend hedendaags en kan je moeiteloos laten uitbrengen door moderne labels als Gruenrekorder, die gespecialiseerd zijn in dit soort duizelingwekkende soundscapes. De laatste twee composities zijn korter, maar Régniers ‘Chemins D’Avant La Mort’ is een kolossale aanslag op het gehoor, terwijl Chamass-Kyrou het voor haar geluidenschilderij zoekt tussen percussief gerammel, statische ruis en onwennige galm- en klettereffecten. Zowel de release van Parmegiani als de compilatie zijn verschillende decennia later nog steeds de moeite waard en bieden een knappe inkijk in de vroege(re) stappen van de avant-garde elektronica. Deze vinylreleases werden bovendien verpakt in knap retrodesign van de hand van Stephen O’Malley.