Twee debuterende garagebands uit Australië die het gegeven toch helemaal anders aanpakken. The Frowning Clouds zijn vijf jonge snaken uit Geelong die wensten dat ze in de jaren 1960 leefden. De vijf zijn gewoon bezeten van de muziek uit die jaren, en dan vooral van wat in het jaar 1965 uitkwam. Geen uitspattingen, geen overdaad aan fuzz, alles netjes binnen de lijntjes. Gelijke porties garage, beat en RnB zorgen voor een authentieke, melancholisch klinkende sound die liefhebbers van schatkamerreeksen als Pebbles of Back From The Grave zeker zal kunnen bekoren. Twaalf eigen nummers en slechts één cover (Do Like Me van The Uncalled For uit 1965 uiteraard) katapulteren ons meteen ver terug in de tijd. Thee Wylde Oscars uit Melbourne zijn met één mannetje minder, al moeten ze zeker niet onderdoen voor The Frowning Clouds. Hun plaat is iets meer punkgericht, en is ook een stuk gevarieerder, durft al eens naast de lijntjes te huppelen. De band bestaat nog maar anderhalf jaar, maar opereert wel onder de deskundige leiding van Jay Wylde Wiseman, die eerder al Amerikaanse bands als The Trebels en The Hoods op de kaart zette. Een tiental jaar geleden verhuisde de man echter naar Australië, en ook daar bleef de man actief in zijn geliefde muziekgenre, nu dus met Thee Wylde Oscars. Naast een resem lekker huppelende eigen songs, koos de band ook voor een drietal verrassende covers. Niet noodzakelijk door de keuze voor net die nummers, alhoewel, maar vooral door de puike beatuitvoering ervan. Wat dacht je namelijk van Big Bad Wolf van Johnny Guitar Watson, Nobody Can Tell Us van de obscure Duitsers The Pack en vooral van een garagepunkuitvoering van White Light, White Heat van The Velvet Underground? Het genre mag dan al oud zijn, er zijn nog bands die er leuke dingen mee doen.