De volgende stap. Verder gaan dan plaatjes draaien en naar je laptop staren. Verder gaan dan voorgecomponeerde nummers opnieuw spelen. Je hardware het podium opsleuren en improviseren. Het doelpubliek voor ogen. Muziek maken in Tresor is niet voor doetjes. Hard tegen hard gaat Peter Van Hoesen. Bonken,stuwen en smijten. De artistieke vrijheid staat in de schijnwerpers en het publiek heeft er het gissen naar. Kansen benutten en toeval aan het woord laten. Van Hoesen heeft zijn verleden mee en dat mismeestert hij steeds meer en meer. Brute kracht smijt hij in zijn set. Dat is Life Performance. Het werd live opgenomen juli 2013, in Tresor, de bakermat voor Van Hoesen. Hij improviseert als een struikrover op zijn smokkelroute. Pure razernij die enkel kan worden geklopt door het live te beleven. Complete overgave aan de technobeat. Laat je niet misleiden door de zweverige opener Hyperion. Het is slechts schijn. Een lading ruimtegevoelige arpeggios die als flarden klankionen de aanval verzachten. Het venijn komt pas veel later. Wanneer Van Hoesen even ontsnapt aan enige vorm van subtiliteit slaat Life Performance werkelijk in. Terwijl het eerste kwartier een heropfrissing is van zijn kwaliteiten, schopt hij vanaf Assembly een opzwepende variëteit in zijn ritme, herlaadt hij zijn synthkanonnen en stoot kogels uit op Azur. Maar het gaat nog harder. Life Performance houdt even halt terwijl chaos brult op Turmoil en Van Hoesen zijn apotheose nadert. Protocol zet in. Ascending sleept je naar de eindstreep. Life Performance is een uitputtingsslag zonder genade. Arrival met zijn vrolijke arpeggios de ironie van de plaat. Ideaal bij gebrek aan een avondje Tresor.