Rustig en in alle eenvoud leidt ‘Prelude’ ‘Leyfðu Ljósinu’ in, Guðnadóttirs nieuwste, opgenomen in het Music Research Centre van de universiteit van York. Voor de tech geeks: dat gebeurde met een SoundField ST450 Ambisonic microfoon en twee Neumann U87 microfoons. Daarom kan je deze release ook kopen via usb-stick, met drie hoogwaardige suround sound-versies voor wie een computer met multichannel geluidskaart heeft. Opvallend hoe met de opkomst van neoklassiek ook de aandacht voor gedetailleerde geluidsopnamen een vlucht kent. Niettemin: het 35 minuten de tijd nemende titelnummer – te vertalen als Laat Het Licht Toe – werd verder in niets productioneel opgeschroefd, maar geheel live en ongecensureerd opgenomen. Aanvankelijk golft Hildurs stem gelaagd door de ruimte, begeleid door een trage cello, daarmee een licht hypnotiserend effect najagend. De dromerigheid komt pas echt goed los wanneer de stemlagen rond elkaar heen gaan cirkelen, het geluid van de stilte meenemend. Geluidskunst met de stem: weinigen nemen er de tijd voor. Daarna betrekt de lucht echter snel, versluieren vegen cello het geluidsveld, wordt de sfeer van isolationism opgezocht. Aanvankelijk slepend, gaandeweg steeds nerveuzer strijkt het instrument de meditatieve rust weg en blijft een moeilijk in woorden te vatten indruk van een intense, filmische zoektocht achter. Een zoektocht op het raakpunt tussen experimenteerdrang en IJslandse zin voor mystiek.