Laten we er geen doekjes om winden: Mastodon gaat het maken en is al een hele poos terecht getipt als the next big thing aan het experimentele metalfirmament. Zelfs in het hardcoremilieu is er niets dan goedkeurende feedback waar te nemen. Dat bazuinden we al rond ten tijde van Remission (02) (zie onder meer het interview in Gonzo # 57) en met Leviathan zal Mastodon met bravoure zijn gelijk halen. Hard werken, intens toeren, continu spelen, een eigen geluid, een ijzersterke technische bagage en sterk materiaal hebben Mastodon gebracht tot het punt waar ze vandaag staan. In Amerika gaat het nu heel snel en werd het viertal op sleeptouw genomen voor een monstertournee met Slayer en Slipknot. De Mastodonsound omschreven we in dat interview nog als een spijkerbom van progessieve metal, hardcore en noise; terwijl Victims Family, The Dillinger Escape Plan, Neurosis en Slayer werden geciteerd om Mastodon enigszins te kunnen plaatsen. Op Leviathan zet Mastodon een aanzienlijke stap vooruit, vooral dan op het vlak van melodie en songstructuur. Dat wordt het best geïllustreerd met Seabeast waarop hun harde metalkant wordt gelinkt aan een grotere toegankelijkheid. In zijn totaliteit is Leviathan ook avontuurlijker, rijker, iets makkelijker te doorgronden én beter dan Remission. Mastodon lost met andere woorden alle verwachtingen moeiteloos in. Met voorsprong nu al de beste heavy release van het jaar. Een andere, zéér aangename verrassing is het Nederlandse Transmission0 dat ontstaat uit de as van het hardcorebandje Reveal. Gitarist Mischa van Rodijnen en bassist Dave van Beek gaan samen verder en gooien het daarbij over een compleet andere muzikale boeg. Het hardcoreverleden wordt niet volledig overboord gepleurd, maar de aanknopingspunten zijn dan niet langer de gebruikelijke hardcorebands, maar de meer op sfeer en slepend bombast gerichte bands als ISIS, Cult Of Luna, Refused, The Ocean en natuurlijk Neurosis. Dit proces gaat een versnelling hoger wanneer het duo drummer Bart Waalen, gitarist Leon De Groot en keyboardspeler Michiel van der Avoird engageert. Pas dan zal het definitieve Transmission0-geluid vaste vorm krijgen. Het zijn precies de soundscapes (naast de afwisseling, de sfeerschepping en de perfecte balans tussen hard en zacht) die 0 moeiteloos optillen tot het niveau van de geciteerde bands. Lijkt nogal grootsprakerig en/of voortvarend, maar wie ons niet gelooft, moet de cd maar kopen. Na Face Tomorrow opnieuw een band uit Nederland waar we jaloers op kunnen zijn!