Acht jaar is het geleden dat het moeilijk in een hokje te plaatsen Sanctum nog iets van zich heeft laten horen. Deze voorvaders van de Scandinavische industriële muziek verlegden reeds de grenzen met hun plaat Lupus In Fabula, maar het is pas met het toetreden van hun nieuwe zanger Sara-Lo av Ekstam, dat ze de tijd rijp vonden om hun van contrasten bol staande klanken nog eens in een voor ons toegankelijke vorm te gieten. De plaat vangt aan met twee bombastische tracks die verwant zijn aan Neurosis en Isis, maar even later bevinden we ons temidden barok aandoende pianoballades, een snedige rocksong of quasi experimentele klankprobeersels. Het lijkt een mengelmoes maar net deze afwisseling is de kracht van deze plaat, vooral doordat het geheel behoorlijk coherent blijkt te zijn. Sanctum doorbreekt zijn eigen grenzen en tevens die van het genre, door een schare aan invloeden in hun geluid toe te laten. Zo klinkt Sister als een mix van Cop Shoot Cop met Balkanfolklore en het titelnummer als avant-gardeklassiek. Het gebruik van zowel mannelijke als vrouwelijke vocalen, de eerste voor de agressievere tracks en de tweede voor de lieflijke, maar dan met de nodige addertjes, zetten ons eveneens voortdurend op het verkeerde been. Intrigerend schijfje en wellicht het beste dat Cold Meat in tijden op de markt gooide.