Let The Poison Out

Jaja, de ironie van onze Amerikaanse indie-jongeren is toch wel iets moois. Zonder enige gêne openen The Beets hun derde plaat met een opruiende oproep aan bandjes, “Do it well/If not, don’t bother, man/If you don’t care, then who will?”, gezongen op een extreem larmoyante, zeurderige wijze, alsof ze het eigenlijk allemaal een grote rotzorg zal zijn. The Beets laten er op hun derde plaat geen onduidelijkheid over bestaan dat ze uiterst gevat en übercool zijn, en dat hun vriendinnetje veel mooier is dan de jouwe. Ondertussen schrijven ze extreem poppy, lieflijke en eigenlijk ver van stoere liedjes, waarvan sommige zo in het oeuvre van Oasis zouden passen (‘Let Clock Work’). Waarmee niet gezegd is dat deze plaat slecht is, want wat The Beets doen, doen ze erg goed; de liedjes zijn niet meer uit je kop te krijgen, ieder vreemd grapje is precies vreemd en grappig genoeg, en ja, ze zijn zonder meer übercool. “Don’t be afraid/You will not die/And if you die/Whatever.” Kortom: weer zo’n plaatje met de betere pretentieloze muziek in de lange traditie die gaat van The Ramones via The Shaggs naar The Moldy Peaches. Mooi, leuk en verder weet je wel genoeg nu.