Uit Oostenrijk komt het kwintet M185 aanwaaien met hun tweede langspeler. De band werd in 2005 opgericht toen de leden een show van The Pixies bijwoonden. Net voor het uitkomen van hun debuut Transformers in 2009 kwamen ze tot hun definitieve bezetting, die ook Let The Light In inblikte. Het is goed te horen dat de vijf inmiddels heel goed op elkaar zijn ingespeeld. Ze voelen elkaar naadloos aan en steken hun adoratie voor de betere postpunk en alternatieve rock niet onder stoelen of banken. Een beetje de muziek van het lijzige soort, een mengeling van The Jesus And Mary Chain met Giant Sand of Thin White Rope. M185 zet een desolate sfeer neer, maar doet dat middels het gebruik van veel gitaren, luide, repetitieve gitaren die eindeloos lijken door te jengelen. En een beetje neigend naar Britse bands als Snow Patrol, Elbow en Radiohead, dat ook, afsluiter The Rift voorop. En dan hebben we het niet zozeer over de kwaliteit van de negen liedjes, want die is eigenlijk niet zo bijzonder, maar over het zeurgehalte. Vooral zanger Wolfram Leitner past perfect in voornoemd rijtje treurwilgen. We zien de band zo voor ons, met twee gitaristen die naar de grond kijken terwijl ze over een verloren liefde leuteren, bas en drums nog enigszins op het dansbare en toegankelijk houden van de muziek gericht blijvend. Ach, een nieuw lief en het zal allemaal een stuk vrolijker klinken.