Muziek die in een clubomgeving werkt, heeft niet noodzakelijk hetzelfde effect thuis op de stereo; en wat perfect geschikt is om naar te luisteren lui liggend in de sofa, jaagt geheid iedereen van de dansvloer. Er is met andere woorden zoiets als een ideale locatie. Het juiste geluid voor de juiste plaats. Van muzikanten en labelbazen mogen we bijgevolg verwachten dat zij inschatten waar iets werkt of niet. Over het eerste deel van This Morn Aminas nieuwste cd kunnen we, wat ons betreft althans, heel kort zijn. Pers dit op vinyl en jaag de jakkerende, tribale beats, rituele percussie en trance-effecten door de luidspeakers op een goaparty en succes is verzekerd. Maar breng dit niet uit op cd voor thuisconsumptie want dat levert alleen maar irritatie en hoofdpijn op. Op de tweede cd wordt gelukkig wat gas teruggenomen waardoor de klemtoon meer komt te liggen op de soundscapes en de extatische ritmiek. Dan liever Geneviève Pasquiers cddebuut. Deze Duitse heeft haar roots in Thorofon, een hier niet zo bijster bekend industrialproject. In 2003 besloot ze solo te gaan. Op haar naam staan ondertussen een vinylsingle voor Steinklang, eentje voor Disorder Records, een split 10 inch met Bastards Of Love op Petting Zoo en haar debuut Virgin Thoughts op het obscure Ritalin Aktif. Met Soap Bubble Factory bewijst ze op een kameleonachtige manier te kunnen switchen tussen onderkoelde jaren 1980 electro à la Pink Industry en Cosey Fanni Tutti (Chris & Cosey, Throbbing Gristle) zoals in Remember enerzijds en behoorlijke donkere soundscapes waarin ze haar industriële verleden niet kan verloochenen en naar power electronics neigende uitwassen (Existance) anderzijds. Afwisselend gezongen in het Engels en het Frans klinkt ze de ene keer sensueel en flirterig om zich vervolgens afstandelijk en kil te gedragen als een ijskoningin. Geen dame om mee te sollen dus, maar in de huiskamer is van reëel gevaar gelukkig nooit echt sprake.