Het debuut van het Britse (Derbyshare) Dirtbox Disco bevat typische snotty punk zoals ze dat eind jaren 1970 in Groot-Brittannië maakten. Het vijftal punkrockt een aardig eind weg. De liedjes bevatten behoorlijk wat melodie, teksten die weinig om het lijf hebben en eerder worden gescandeerd dan gezongen, als ze maar aanzetten om het publiek te doen meebrullen. Grote troef van deze band, althans als ze op het podium staan, zijn hun satirisch bedoelde worsteloutfits. Mee met de gekte van de vijf muzikanten krijgen de songs meteen een stevige meerwaarde, waar ze thuis in de luie zetel weinig sympathie weten uit te lokken. Dertien liedjes die als het spreekwoordelijke dozijn behoorlijk inwisselbaar zijn, echte legendes zal de band hier niet mee worden. Het is alvast wel fijn dat een bende jonge snaken, die beweren voornamelijk beïnvloedt te zijn door The Ramones, Kiss en Rancid, eerder klinken als The Vibrators, The Adicts of Peter & The Test Tube Babies. Wel dragen ze schmink, maffe kostuums, dito hoofddeksels (iemand een kartonnen kubusvormig worstelmasker?) en eerder onnozele pseudoniemen (Fazzo, Spunk Volcano, Danny Fingerz, ). En daarmee zegt de band net wat we ervan dachten: neem dit allemaal niet te serieus maar spring lekker een eind mee op eenvoudige punkrockliedjes en bouw een feestje. Bij deze.