Dat de jonge Belgische jazz momenteel gouden tijden beleeft, werd intussen zo vaak herhaald dat ze er zelfs in het buitenland niet naast kunnen kijken. Om het nog eens extra in de verf te zetten en een statement te maken waarmee je ook over de landsgrenzen heen kan uitpakken, liet Sdban Records DJ Lefto een compilatie samenstellen die een dwarsdoorsnede biedt van die nieuwe jazzgolf.
De zestien tracks verschenen allemaal in de laatste twee jaar, op een uitzondering na (de song van Pudding oO is er eentje van 2014). De verbindende factor? Vooral veel groove, elektronische opsmuk en genre-hoppen. Voor velen is jazz uitgegroeid tot de ultieme mix-cultuur, en wat hier passeert, heeft dan ook raakvlakken met de gloeiende fusion van de jaren 1970, de kitsch van de jaren 1980 en elektronica van de jaren 1990.
Heel wat namen zijn intussen al even vertrouwde figuren –SCHNTZL, De Beren Gieren, STUFF., Black Flower en LABtrio voorop-, anderen staan te trappelen om zich ook te bewijzen. Het is dan ook variatie troef hier, met minimalistische penseelstreken, cheesy klanken, Ethio-grooves, son-zwier, spacey geflip, potig riffen en eclectische holderdebolder. Het strekt Lefto tot eer dat hij ook verder is gaan kijken dan de blikvangers en op de proppen komt met minder bekende namen als Glass Museum, Mazzle, Collective Conscience en Madame Blavatsky (waarbij die laatste twee opvallen door een genereuze scheut elektronica), al moet gezegd dat vooral de bekendere namen grote sier maken.
Het is vooral de groove die nadrukkelijk in de kijker gezet wordt (het stuk van LABtrio is misschien zelfs wat atypisch voor hen), maar de voornaamste bedenking is toch vooral dat dit een bijna exclusief Vlaams onderonsje is. Ligt het aan het jazzonderwijs of het drinkwater? Geen idee, maar de dominantie van het noordelijke landsdeel is frappant. ‘Lefto Presents Jazz Cats’ mag gelden als een prima samenvatting van de crossover-projecten van de voorbije jaren.