Niet de dichter en essayist van de Vijvenvijftigers maar voormalig Oaktree-bezieler met dezelfde naam, Adriaan de Roover dus, is de maker van het album ‘Leaves’. Het is een album waaraan de Antwerpenaar tussen 2016 en 2018 in alle stilte heeft gewerkt, meestal in afzondering in de Ardennen. De rust en de stilte die daar is te vinden, heeft duidelijk zijn weerklank op deze plaat. Waar zijn eerdere werk het goed deed in de Vlaamse pers omdat ze houvast hadden aan ritme en melodie, is dat nu veel minder het geval. ‘Leaves’ is een album vol organische elektronica die lonkt naar het werk van Brian Eno, Four Tet en Fennesz. Een paar jaar geleden werkte hij al eens samen met de neoklassieke componist Pieter Nooten, en ook dat heeft zijn invloed nagelaten. Elf miniatuurtjes heeft de Roover uit zijn zelf opgelegde meditatieve afzondering overgehouden. Elf tripjes die een uitermate interessante elektronische klankenwereld laten horen, waar hier en daar een beklemmend gevoel wordt afgewisseld met pure euforie. Eenvoud en rust staan in contrast met een gevoel van onbegrip en onkunde, gevoelens die allemaal terug te vinden zijn in de muziek die de Roover via introspectie in een collage van klanken heeft weten te gieten. Missie geslaagd.