Twee mini-cds, twee verrassingen. De fotos en naamkeuze van Brazilian Girls voorspellen weinig goeds, maar als je niet vies bent van poppy stamppot, moet je zeker Lazy Lover een kans geven. Het multinationale gezelschap, opererend vanuit New York, maakt een plezierig rommeltje van de stijlen in je popencyclopedie. Openen doen ze met luie bossa nova, voorzien van vocals die heel af en toe aan Björk doen denken; het tweede nummer klinkt als de naïeve Japans-Franse dubpop van Kahimi Karie. Voor Pussy gooien ze het roer om en krijgen we opgefriste reggae. Alles natuurlijk met de nodige tongue in cheeck-humor, dat spreekt. Benieuwd hoe hun full-cd zal klinken.
De personeelsbezetting op het hoesje van Cosmopolitan People leert de muziekkenner dat de Grieks-Belgische trompettist Dominic NToumos zich heeft weten te omringen met een degelijke selectie vakmensen. Aanwezig op het appel zijn onder meer DJ Grazzhoppa, maar ook de bassist Daniel Romeo en jazztoetsenist Eric Legnini. Allen muzikanten die tijdens hun eigen carrière reeds de wereld van fusionjazz verkenden, en nu bijeengeklit zijn tot een groep swingende kosmopolieten. Het resultaat van hun samenwerking liegt er niet om. Opener Auto Route klink als Miles Davis die een jamsessie van Eric Truffaz bezoekt. Dark in the City brengt een op ijskoude Franse funk gebaseerd nummer waarmee je zó twintig jaar wordt teruggeflitst in de tijd. Forever volgt dan weer probleemloos de nu jazz-trend. In elk nummer stimuleren de elektronisch vervormde trompet, rhodes, live drums en opvallende bas elkaar; en slingeren je heen en weer van funk naar hiphop of lekker ouderwetse acid-jazz. Felle muziek die aanstekelijk werkt: het kan niet anders of dit moet live vonken geven.