De herfst is ingezet, ook op de cds die in de grote Gonzo (circus)-postbus vallen. Veel ingetogen sfeer, met een schepje nazomerweemoed en herfstige overpeinzingen. Lavandula van Takeshi Nishimoto is zon plaat, vol kalme, melodieuze gitaarmuziek. Daaraan heeft Robert Lippok een flinke en aangename scheut elektronica toegevoegd. Er vallen nog wat meer instrumenten en field recordings te horen, maar de gitaar staat centraal. Lavandula opent met de veelzeggend getitelde Late Summer Early Autumn; Takeshi plukt aan de snaren, op de (verre) achtergrond klinkt een aanhoudend zoemtoon en Burnt Friedman speelt mee op de steel pan. Het daaropvolgende Drizzle een herneming van het nummer Turbine van I Am Not A Gun, een elektroduo waarvan Nishinoto deel uitmaakt is wederom fijn sfeervol, in de traditie van fingerpicking, met een flink bluesy gevoel gespeeld. Denk nu niet dat dit een plaat vol romantisch en lieftallig gitaargepingel voor bij het kampvuur is; Takeshi kan fel en venijnig klinken. Na verloop van tijd brengt hij bovendien meer variatie in, combineert hij melodieuze of juist grillige lijnen met ritmische gitaarpartijen en loops. Daarnaast spelen de (elektrische en akoestische) gitaar weliswaar de hoofdrol, het overige instrumentarium levert een wezenlijkebijdrage. In Strassenlaterne is de invloed van de Duitse elektronica goed hoorbaar. Zon 42 minuten lang gitaarmuziek voor een indian summer, met de nodige variatie en kleine klankverrassingen om te blijven boeien, zelfs bijzonder aangenaam te boeien.