Steve Von Till is vooral bekend voor zijn stevig psychedelisch aandoend gitaarspel bij het onontkoombare Neurosis. De man heeft echter heel wat meer in zijn mars, getuige de soloplaten die hij reeds onder zijn eigen naam uitbracht. If I Should Fall To The Field en As The Crow Flies bevatten beide op folk geënte akoestische songs die geheid voor kippenvel blijven zorgen. Tijd echter voor een nieuw project, en dat heet Harvestman. Lashing The Rye is het eerste album dat uitkomt, al heeft Von Till nog twee platen klaar om onder deze noemer uit te brengen. Behalve wat gastbijdrages van muzikanten uit zijn ruime kennissenkring is ook dit project voornamelijk een eenmansbezigheid. De akoestische liedjes hebben plaats gemaakt voor dromerige maar tegelijk dreigende soundscapes die baden in een nachtelijke sfeer. Alle nummers zijn instrumentaal (op enkele sporadische stemsamples na) behalve het ijzersterke Surround Me, waarop Erica Little met een hoog Jarboe-gehalte uitpakt om de aan verstilde Swans refererende track gestalte te geven. Verwonderlijk zijn ook een aantal op traditionals gebaseerde nummers. Sheep-Crook And Black Dog is geïnspireerd op de versie van Steeleye Span terwijl Jack Orion niet alleen gebaseerd is op de versie van Bert Jansch, maar ook nog een stemsample van diezelfde man bevat. Een paar doedelzaknummers vervolledigen het palet. Gedurfd en verrassend. Harvestman is een project om te blijven volgen. Dat volgen doen we inmiddels al tien jaar met die andere Neurosis: Tribes Of Neurot. Zoals we van het project inmiddels gewend zijn, bieden ze donkere, intense ambient aangevuld met stukken harsh noise. Instrumentaaltjes die diep op het onderbewuste inwerken en een diepe indruk nalaten, dat is zowat een korte samenvatting van Meridian. Een grote meerwaarde tegenover andere Tribes Of Neurot-platen horen we niet. Wel horen we een band in supervorm die zich aan het opmaken is voor een regelrechte sonische aanval onder de oorspronkelijke groepsnaam Neurosis. En daar kijken we reikhalzend naar uit.