De acid-adem is lang. Al vanaf eind jaren tachtig wordt het uiterste gevergd van de Rolandbakjes en veel respijt krijgen ze niet. Natuurlijk is de ene paar jaar acid minder in zwang dan de volgende jaren, maar geheel verflauwt de aandacht nooit voor het bijzondere geluid. De laatste tijd valt acid weer in vruchtbare aarde. Louise Wood komt dus op tijd met haar debuutalbum als Syntheme. Haar werk op de 303 hangt ergens tussen dat van Luke Vibert en AFX. Haar sterkste kant is het soms duistere sfeertje dat rond haar acid zweeft. Ze durft op het randje van de toon te gaan zitten, ‘144a Acacia Overdrive’ is daar een goed voorbeeld van. Ook de ritmes komen beter uit de verf dan reguliere 4-to-the-floors, zo blijkt wel op ‘FabaceaeCPea’. Syntheme blaast acid een leuke en nieuwe experimentele adem in. De tijd is er weer eens rijp voor.