Ilitch? De archieven van Gonzo (circus) tonen weinig tot geen info. Enkele jaren terug werd Ilitch nog benoemd als een illustere Franse elektronicaband, ontstaan rond 1980 en sinds enkele jaren weer actief, zoals is terug te horen op de verzamel-cd Un Hommage À Moondog. Nu ligt er La Maieutique De La Quantique, een volwaardige cd met zes uitgebalanceerde, technisch helder geregistreerde, improsessies. Het opvallend hoge niveau van deze uitgave vraagt om dieper onderzoek. Dat zet direct gitarist, toetsenist en elektronicaman Thierry Müller op de voorgrond. En het geeft, zoals we de laatste tijd vaker hebben ervaren, één van die vele goed bewaarde geheimen prijs uit het muzikale culturele erfgoed van Frankrijk. Deze meneer Müller speelt zo ongeveer al een kwart eeuw onder verschillende namen en in diverse combinaties allerhande albums vol. Zo is kort geleden via Fractal Records zijn Arcane, Ilitch, Breaking Point, Crash en Ruth-periode van 1974 tot 1978 heruitgebracht. Hierop staat werk, dat varieert van trash-punk tot elektro-synthpop. Tussen die jaren 1970 en nu heeft Müller natuurlijk niet stil gezeten. Een flinke lijst tussentijdse muziekprojecten hebben hem in 2008 gebracht op een punt waarop hij Ilitch nieuw leven heeft ingeblazen. Het improvisatieproject Mahayoni Mudra heeft samen met Franck De Quengo, Fred Nipi en zijn broer Patrick geleid tot een geheel nieuwe Ilitch-formule. Hier is het album ‘La Maieutique De La Quantique’ uit voort gekomen. Zes tracks sieren deze Beta-Lactam-uitgave, elk met hun eigen sfeer. De openingstrack klinkt zwevend, psychedelisch en abstract. De tweede improvisatie zijn vervolgens kronkelende gitaaroefeningen. Het vijfde stuk La Quantique De La Maieutique bestaat grotendeels uit gruizige gitaarfeedbackgolven en blijft zelfs vijftien minuten lang intens boeien. Voor liefhebbers van Franse curiosa en excentrieke geluidsveteranen is het werk van Thierry Müller een verdere zoektocht zeker waard.