La Ligne Apre is het debuut van Tormenta, maar geenszins het debuut van het duo dat de band vormt. Beiden hebben namelijk een rijk muzikaal verleden in bands die zijn opgeheven of nog actief zijn, zoals Cheval De Frise, Let Jesus Bleed, Elusiv en absurd. Vincent Beysselance (drums, cello, bas) en Jeff Grimal (gitaar, bas) krijgen voor de gelegenheid de hulp van Esteban Rodière (gitaar, bas) om het noisegeluid van Tormenta nog voller te doen klinken. Ze werkten twee jaar om de zeven songs naar hun zin te krijgen. Vertrekken deden ze van technisch ingewikkelde metal, om uiteindelijk bij nog veel complexere noiserock uit te komen. We kunnen La Ligne Arpe niet echt bij mathrock indelen, omdat er te veel andere invloeden in de instrumentale muziek zitten vervat. De atmosfeer van postrock zit namelijk verscholen in de noise en het trio heeft er ook hard aan gewerkt om de muziek niet koud, puur mathematisch en bestudeerd, te doen klinken. Complexe muziek met emotie, weliswaar van het donkere, atmosferische soort, is wat er uiteindelijk uit is voortgekomen. Ondanks de drang om ritmes en melodieën met elkaar in botsing te doen komen, slaagt Tormenta er toch in om coherent en hypnotiserend te klinken. De cello zorgt bovendien geregeld voor een rustmoment, zodat we niet alleen met harde gitaren om de oren worden geslagen. Luister naar schitterende stukken als opener Pagan, de titelsong of Felure en constateer dat die Italianen aan een inhaalbeweging zijn begonnen.