Wat zou er precies in de sneeuw van Tromsø zitten? De Noorse stad boven de poolcirkel heeft Biosphere en Röyksopp voortgebracht, maar ook Bjørn Torske. Misschien is het de rare verhouding tussen licht en donker die ervoor heeft gezorgd dat de Noren gewend zijn vooral maar door te feesten en niet na vijf minuten op te houden met een nummer. Niet dat het een uitbundige boel is op ‘Kokning’, die typische Noorse onderkoelde onderstroom is op ieder nummer aanwezig. Met van die kleine geluidjes die in de achtergrond doorlopen of opduiken. Torske is op ‘Kokning’ vooral bezig met afwisseling. Van ouderwetse elektronica, softe beats en minimaal gitaargetokkel op ‘Gullfjellet’, tot Afrikaanse ritmes op ‘Langt Fra Afrika’, oude discofunk op het sterke ‘Bergensere’, een soort van dub op ‘Versjon Wolfenstein’. De uitsmijter is het twaalf minuten lang energieke ‘Furu’ dat veel dankt aan een soort van trombonesample. ‘Kokning’ is daardoor niet het meest rechtlijnige album geworden, er zijn meer zijpaden dan dat er een rode lijn te vinden is. Het zijn de losse nummers, als ‘Bergensere’ en ‘Furu’ die het laatste album van Torske de moeite waard maken. Maar dan was-ie met enkele maxi’s misschien net zo goed af geweest.