Voor Steve Austin, de onbetwiste leider van Today Is The Day, zal het een hele uitdaging hebben gevormd om het meesterwerk Sadness Will Prevail te overtreffen. Deze dubbelcd was namelijk een krachttoer waarop heavy metal werd gecombineerd met vooruitstrevende experimenten om zowel het genre te verbreden, als om zijn oneindige frustraties te ventileren. Dat de man bol staat van haat jegens alles en iedereen is intussen tot elke muziekliefhebber doorgedrongen, en zijn bandmaatjes kunnen er ook van meespreken. De meeste onder hen houden het niet langer dan het creëren van één album bij hem vol. Op dit album werd het experiment voor een groot stuk losgelaten om terug te keren naar hun loodzware roots. Een goed half uur wordt er aan een hels tempo geramd, waarbij de haat in beken over ons heen stroomt. I hate people, I hate trouble, I hate you, deze zin vormt niet alleen de kern van openingsnummer Why they hate us maar meteen van de volledige schijf. Twee extreem korte, maar volledig dolgedraaide nummers staan in schril contrast met afsluiter Birthright, een epische track van twaalf minuten die een samensmelting lijkt van diverse andere tracks. De overtreffende trap van alles wat metal wordt genoemd, nog brutaler dan voorheen, dat is Kiss The Pig. Deze plaat laat ons duidelijk horen waarom Today Is The Day regelmatig op toer kan met die andere extremisten van Neurosis. Gefrustreerd? Geen probleem, blaas wat Today Is The Day door je kop en je merkt meteen dat er mensen zijn die nog extremer de mensheid haten dan je zelf al doet.