En daar is-ie weer: Steve Albini, de darling producer van de avant-garde. Hij werkte al eerder samen met Scout Niblett, de Engelse die na een studie in de States is blijven hangen. Niblett is een bijzonder talent: rudimentair, compromisloos (een ietwat hol begrip in de alternatieve muziekscène, maar luister naar Nibletts primitieve gedrum en je begrijpt wat ik bedoel). Emma Louise Niblett (haar echte naam) draagt als Scout immer een pruik; ze heeft er op het moment twee; eentje verloor ze er bij de fotosessie voor de hoes van het album. I am the driver schreeuwt ze uit in Valvoline, tegen een denbeeldige medepassagier. Bemoei je er niet mee, ik weet de weg. Niblett is een solitair persoon, smachtend naar liefde, een warm nest, dat wel, maar ze is onrustig, lijkt constant onderweg, verbaasd, open, verdrietig, wanhopig, maar bovenal eerlijk. Ze houdt zich bezig met astrologie, vandaar de titel, waarin ze de aloude kwestie van de identiteit (Wie ben je? Wie denken anderen dat je bent?) bijzonder origineel aanpakt. Onbewust vindt ze dat muzikale regels er zijn om gebroken te worden. Ze heeft de spirit van The Slits, de blues van PJ Harvey en luisterend naar Kidnapped By Neptune val je van de ene verbazing in de andere. Scout Niblett is één van de meest eigenzinnige artiesten van het moment. Stijlvast is ze bepaald niet; op dit derde album (het tweede met Albini) sluipen er flarden zware rock in de nummers door. Op andere momenten is er weer die breekbare, en tegelijkertijd krachtige vrouw. Muziek betekent overleven voor haar. Urgentie, daar draait het om. We zijn het roerend met haar eens.