Op het einde van de Keio metrolijn in Tokyo, bevindt zich een studio waar twee titanen achtenveertig uur samenwerkten. Merzbow kennen we natuurlijk als de Keizer van de Noise, en Pinhas is al meer dan dertig jaar een ronkende naam (Heldon) in progressieve rockmiddens. Voor deze Japans-Franse samenwerking krijgt het instrumentarium een logische verdeling: Merzbow manipuleert elektronica (EMS Synthi) en Pinhas behandelt gitaren. De geluiden worden in één ruk ingespeeld en tot loops bewerkt, maar Pinhas voegt er later in zijn eigen studio nog wat effecten aan toe. Wat overblijft zijn zes massieve tracks, uitgesmeerd over twee cds. De elektronica lijkt de bovenhand te halen, maar verwacht je vooral niet aan een noisefestijn. Drones en synthesizerpartijen smelten samen tot sfeermuziek die meer gemeen heeft met de kosmische school van Klaus Schulze dan met de oorboringen die we van Merzbow gewend zijn. Wanneer toch noise geproduceerd wordt, slokt de geluidsbrij alles op, met een aangenaam effect van verdoving of droomslaap tot gevolg. Het doet ons plezier dat Merzbow deze weg inslaat nadat hij een paar (tiental) keer na elkaar hetzelfde album uitbracht, en we kijken vol verwachting uit naar zijn verdere evolutie.