Georgië, gekneld tussen Zwarte Zee en de toppen van de Kaukasus. Gekneld tussen grote buren Rusland en Turkije. Onlangs mocht ik er een paar dagen vertoeven omwille van werkverplichtingen. Een bezoek dat indruk maakte. De Nederlandse muzikant Minco Eggersman (at the close of every day) maakte er een paar jaar geleden een langere reis samen met zijn vrouw en neef. De reis door het onherbergzame landschap kroop onder de huid van de muzikant/componist. De contrasten van het land, de onderhuidse warmte van de bewoners, de voelbare dreiging van de buren. Al die indrukken zorgden voor een langzaam smeulend creatief vuur. Dat werd omgezet in dit filmische, hedendaags klassieke album. ‘Kavkasia’ is doordesemd van de nietigheid die je voelt als je door het lokale landschap beweegt. Je hoort natuurelementen (fluitende vogeltjes) in de achtergrond terwijl de aangezochte muzikanten zorgen voor een minimale, soms pastorale ondersteuning. Dat laatste is gezien de afkomst van Eggersman en het in Georgië sterk aanwezige orthodoxe geloof geen toeval. Luister maar eens naar het door een kerkorgel ondersteunde ‘Stepantsminda’. Eggersman componeerde de muziek; en die werd uitgevoerd door muzikanten vanuit de klassieke en jazzwereld. Voor de vocalen van ‘Melisma & Gurian’ en ‘Deda Ena’, gezongen in twee lokale talen, deed hij een beroep op de Georgische zanger Buba Murgulia. Alles vloeit samen in het uitgesponnen ‘Tbilisi Calls’. Net als de politieke en economische situatie van de hoofdstad en het land wringt het soms een beetje in dat nummer. Toch overwint uiteindelijk de schoonheid. En zo kruipt Georgië ook bij mij terug onder de huid.