Even leek het erop dat Kesto het einde betekende voor het Finse duo Pan Sonic. Niet alleen kon men de vierdubbele cd beschouwen als een sluitstuk, ook de onderlinge relatie tussen het duo Mika Vainio en Ilpo Väisänen was onderkoeld en vooral Vainio, de meest getalenteerde van de twee, koos steeds nadrukkelijker voor zijn solocarrière. Zelf ‘Resurrection River’, de samenwerking uit 2005 met Alan Vega (Suicide) kon niet verhinderen dat het er sterk op leek dat de groep op een dood spoor zat. Dat ze drie jaar na datum de draad weer opnemen en aansluiting zoeken met de minimal technobeweging is uitstekend nieuws en op zich ook niet verwonderlijk. Vooral het vroege solowerk van Vainio ( uitgebracht als Ø op Sahko) heeft overduidelijk nieuwe producers als Sleep Archive en Marc Houle beïnvloed. Katodivaihe bevat alle elementen van een klassieke Pan Sonicplaat. De basis bestaat uit een geheel van ritmische patronen, uitgepuurde elektronica, bezwerende stiltes en digitale noise. Het zijn vooral de vele onverwachte wendingen en het ruimtegevoel die intrigeren. Nieuw voor het tweetal is het gebruik van de cello die in drie nummers opduikt. Hiervoor engageerde de groep Hildur Gudnadottir die in Suhteellinen haar stempel drukt en er een menselijke element aan toevoegt. Katodivaihe maakt een overweldigende indruk en zuigt de luisteraar binnen in digitale postmoderne wereld van Pan Sonic. Grote klasse.