Er waren hipsters die voorspelden dat de zomer van 2010 de zomer van de chillwave ging worden. Eén de speerpunten van die zomer had Toro Y Moi moeten worden. Het brein achter de band, Chaz Bundick, kan trouwens maar matig appreciëren dat zijn muziek chillwave wordt genoemd. Het labeltje hangt als een molensteen rond zijn nek. Nu, die zomer van de chillwave is er niet gekomen. Dat Toro Y Moi ook live behoorlijk wankel presteerde dat jaar zal daar misschien een beetje aan bij gedragen hebben. Een jaar eerder zat Bundick op zijn kamertje op de unief te klooien met instrumenten. De weerslag daarvan is te vinden op dit album. Deze nummers dateren dus van voor de opnames van zijn debuutplaat Causers Of This, maar bevatten wel al alle ingrediënten van zijn latere sound. Er zijn snuifjes indierock, aan New Wave verwante samples, popgevoelige ambient, dansbare broken beats en de opnames hebben een behoorlijke lo-fi-esthetiek. Maar het zijn dus voorafspiegelingen van zijn debuutplaat. En zo moeten ze ook beschouwd worden. Een hoop ideeën en experimenteel geklooi, een zoektocht naar een meer definitieve sound. Een album dat dan ook eerder als een tussendoortje voor fans moet beschouwd worden.