Sleigh Bells heeft een vierde album uit en vernoemde het naar de roodharige femme fatale Jessica uit de film ‘Who Framed Roger Rabbit?’. Dat is zo ongeveer het interessantste weetje als het over deze plaat gaat. De band van Alexis Krauss en Derik Miller staat te boek als een feestband, die een bij momenten leuke mix van pop en hardcore wist te evoceren. Een liedje dat klinkt als pop en R’n’B en dan plots ontaardt in een moshpartij was zowat hun handelsmerk. Op ‘Jessica Rabbit’ probeert Sleigh Bells dat nog steeds, maar het lukt niet. De boter pakt niet, de liedjes werken niet en klinken net zo stuurloos als een gezonken schip. Het is alsof Miley Cyrus zich heeft toegespitst op twerken en vergeten is er een popliedje bij te schrijven maar heeft aangepapt met een van de broertjes Van Halen, die uit pure frustratie wat belegen hardrockriffs uit zijn snaren haalt. Geen van de veertien liedjes weet ook maar enig enthousiasme bij ons op te wekken. We bijten op onze tanden om het tot de laatste noot vol te houden en zijn blij als het eindelijk afgelopen is. Voer voor bakvistieners waarschijnlijk, maar daar zijn wij al lang niet meer toe in staat.