De kunst van het verdwalen in geluid
Ja, beste lezer. Voor deze gelegenheid kon ik het niet laten te kiezen voor een heuse titel. Het was me het avondje ook wel! Occii blijft met regelmaat garant staan voor een aantal uurtjes lekker tegendraads. Dan is de keuze tijdens Neerlands Incubate-dagen niet moeilijk. En pik je een stukje mee van hetgeen ronddoolt op de podia der Lage Landen.
Jan Kees Helms is terug van weggeweest. Hij roerde in de jaren 1980 al stevig rond in de industrial soep. Nu met veel aandacht voor de visuele aankleding staat hij plots op het programma in Occii. Zijn geïmproviseerde soundscape, met de gitaar als klankbron, doet sterk denken aan wat we horen en zien bij Dirk Serries. Hier echter minder naar binnen gericht, omdat Helms aandacht vraagt voor zijn beeldende kwaliteiten. Het is de sterkste kant van Helms. Prachtig helder, eerlijk en zinnenprikkelend is de zeggingskracht van de passerende beelden bij zijn gitaardrones. (Lees cd recensie ‘String Strang One’ in Gonzo #105)
Daarna Justice Yeldham (aka Lucas Abela). Nog steeds gewapend met een, door contactmicrofoons aan effectpedalen verbonden, glasscherf (inmiddels een kostbaar uit kristal vervaardigde geo-driehoek) produceert Yeldham noise. Hij bespeelt de kristal puntige driehoek met zijn mond en vingers door het stevig tegen zijn gezicht te drukken. Dit keer, in tegenstelling tot zijn performance vorig jaar tijdens Incubate, geen bloederige toestanden meer. (Lees review) Daardoor blijft de dramatiek weg en is er de focus op het geproduceerde noise klankpalet. Tijdens Todaysart (23/24 september in Den Haag) zal Yeldham zich verder presenteren middels een door hemzelf vervaardigde vinylgame klankinstallatie. Houd deze Aussie in de gaten!
Daarna is het tijd voor het tot een duo gereduceerde Picastro. Aan het begin van hun Europese avontuur moeten zangeres en gitarist Lyz Hysen en slagwerker en keyboardspeler Brandon Valdivia het met incidentele gastmuzikanten opnemen tegen de hoge verwachtingen, die ze met hun fascinerende laatste album ‘Become Secret’ hebben gecreëerd. Aidan Baker heeft zich voor deze gelegenheid opgeworpen als ondersteunend gitarist. Maar zelfs zijn bijdrage kan niet verhelpen dat het niet lukt vanavond, ondanks alle goede bedoelingen. De gitaar van Lyz blijft ontstemt, daarbij is het lastig met haar falset zangpartijen die kleine vervreemdende toon in te brengen. Even later vertoont de gitaar van Lyz technische mankementen en de geluidsafstelling onderling laat ook langdurig te wensen over. Elke creatieve prikkeling, die je als muzikant nodig hebt in dit soort onzekere situaties blijft weg. Picastro laat het snel voor gezien. Het is vechten tegen de bierkaai. Gelukkig was hun Europese aftrap, ’s middags voor de VPRO in de Plantage bevredigender.
De avond wordt afgesloten door Nadja. Aidan Baker en Leah Buckareff zijn inmiddels geen onbekenden meer voor de doorgewinterde Gonzo lezer. De ware drone liefhebber probeert zich te wentelen in de voor hem of haar bekende warme deken van donkere en piepende fuzzklanken, met als navigatiepunt het getik van de drummachine. Voor diegenen die Nadja voor het eerst beluisteren blijft het waarschijnlijk verrassend en vervreemdend, omdat de typische Baker Buckareff inkleuring uniek is. Voor de kenner bijna mainstream, voor de niet kenner extreme noise, waarin nog veel valt te ontdekken. Voor mij voelde het als een gelopen race naar het eind van de avond toe, waarbij je heerlijk kon verdwalen in het overweldigende geluid.
Lees meer deze dagen van de mannen van Gonzo, hetgeen zij te vertellen hebben over de verrichtingen van Nadja en Picastro tijdens Incubate.
Hier is meer te beluisteren van Aidan Baker/Nadja, helaas aangekondigd door een niet kenner van het werk. Later dit jaar concert van Nadja in Occii in Concertzender Live.
OCCii, Amsterdam – 15 september 2011