Met deze release kondigt James Jackson Toth het einde aan van zijn artiestenbestaan als Wooden Wand. Of dit een definitief einde is zal nog moeten blijken. Alleszins zullen er waarschijnlijk nog platen verschijnen van zijn hand. Is dit een afscheid in schoonheid? Op deze laatste cd klinkt Wooden Wand als een uitgepuurde folky singer-songwriter. Iets wat ook het geval was op zijn eerste officiële soloplaat “Harem Of The Sundrum”. Hij wil duidelijk aansluiting vinden bij de singer-songwriters van de jaren 1960 en 1970. Met de hulp van producer Lee Ranaldo (Sonic Youth) werd een geluid gecreëerd ontdaan van de psychedelische folk die hij heeft gemaakt in samenwerking met bijvoorbeeld Vanishing Voice. Hoewel, op deze plaat spelen Jarvis Taveniere en DM Siedel van Vanishing Voice wel mee. Dus het had heel anders kunnen klinken. Trouwens, Steve Shelley van Sonic Youth bespeelt zeer spaarzaam de drums. Het klinkt allemaal behoorlijk kaal en minimaal. We zijn niet overtuigd of dit een volledig goede aanpak was. Het raakt ons te weinig. Niet alles is slecht, maar soms is het wel te vrijblijvend. Dus niet helemaal in schoonheid geëindigd. Iets te veel geprobeerd normaal te klinken?