Akira Kosemura maakt pianominiatuurtjes gecombineerd met elektronica en found sounds, niet ongelijk hoe zijn landgenoot Ryuichi Sakamoto en Alva Noto dat samen doen. Maar waar dat duo vaak een sfeer van soberheid en kunstzinnigheid creëert, weet Kosemura juist een warme, persoonlijke snaar te raken. Zijn composities zijn een beetje weemoedig, maar niet zwaar op de hand, en gecombineerd met zomerse geluiden buiten spelende kinderen, ruisend water maakt dat It’s On Everything + tot een mooie, hoopvolle plaat. Soms mixt Kosemura de omgevingsgeluiden er een beetje plompverloren doorheen, zoals de haperende zwembadgeluiden op Pause, en het glitch-ritme op Embraced Time Mf…, dat klinkt alsof er per ongeluk een oude Mille Plateaux-cd aanstond tijdens de opnamen. Het zal zo bedoeld zijn, want de Japanner legt verder steeds een uitstekend gevoel voor balans en dosering aan de dag, waardoor piano en alle synthetische elementen bijna onopgemerkt samen gaan. Op sommige nummers ontbreekt de piano, en neemt de elektronica het over, zonder aan sfeer te verliezen. Op die momenten lijkt Kosemuras werk erg op dat van Chihei Hatakeyama en Asuna, nog twee Japanners die het goed doen in de warme, elektronische ambient. Maar het zijn vooral de nummers met piano die dit een mooie en rustgevende luisterervaring maken. De plaat verscheen al eerder, in 2007, en deze heruitgave bevat twee extra nummers (vandaar die ‘+’), waarop Kosemura meer in het territorium van Erik Satie en Wim Mertens terecht komt wat hij ook niet onverdienstelijk doet, overigens.