Voor het duo Illuha schijnt van alles van belang te zijn voor de totstandkoming van de muziek, van de reis die Illuha (Tomoyoshi Date en Corey Fuller) voorafgaand aan een optreden of opname hebben gemaakt tot de ruimte waarin het tweetal zich bevindt en de voorwerpen die het daar aantreft. Bij het debuut Shizuku uit 2011 speelde het oude kerkgebouw in Washington waar het duo musiceerde en opnam met twee aanwezige pianos en allerlei voorwerpen die het had meegesleept een belangrijke rol. De nieuwe cd Interstices zien Data en Fuller niet als echte opvolger, maar als een overgangsplaat tussen het debuut en de volwaardige tweede. Vandaar de titel, die tussenruimten betekent. Interstices is een live zoektocht waarbij Date en Fuller hun eigen muziek onder de loep hebben genomen met de ervaringen sinds Shizuku als uitgangspunt. De onderhavige cd neemt wellicht meer de tijd om zich te ontvouwen, maar of Date en Fuller hier nu meer of minder nauwgezet te werk zijn gegaan is er niet aan af te horen. De drie composities, samen goed voor een dik uur muziek, klinken ingetogen en ruimtelijk. Dat laatste zowel door de ruimte tussen de noten als het warm galmende geluid van de gitaar. De gitaar, en elders een piano, lijkt vooral schetsen voor een melodie te geven. Deze instrumenten en vooral de breed uitgesponnen (analoge) elektronische weefsels, vormen de voortdurende basis. Daar tussendoor zorgen geluiden van verschillende herkomst schrapen, krassen, tikken van voorwerpen en snerpende tonen, bijvoorbeeld voor de detaillering. Het resulteert in een aangename, organische en zachte klankwereld, maar het valt niet mee om daarmee een uur lang te boeien. Mede dankzij verrassende toevoegingen als een in het Japans voorgedragen gedicht slaagt Illuha daar net in. Interstices is in een oplage van vijfhonderd exemplaren verschenen in de 12K limited series.