Het Antwerpse cultfenomeen Club Moral, dat overigens de afgelopen jaren opnieuw muzikaal actief is met onder meer Mauro Pawlowski in de rangen, wordt doorgaans in een adem genoemd met industriële iconoclasten als Throbbing Gristle, SPK, Controlled Bleeding, Con-Dom of Whitehouse. Dat klopt, maar vaak wordt vergeten dat Danny Devos en Anne-Mie Van Kerckhoven Club Moral begin jaren 1980 letterlijk hadden geconcipieerd als een fysieke locatie, een multidisciplinaire creatieve werkplaats waarbij naast muziek ook installaties, tentoonstellingen, film, performance, et cetera een evenwaardige plaats kregen toebedeeld. Provocatie, controverse en directe confrontatie vormen de voornaamste constante en dat zorgde er voor dat Club Moral veroordeeld werd tot een klein en select gehoor. In al die tijd zijn weliswaar massas tapes verschenen, maar (retrospectieve) vinyl- en cdreleases zijn letterlijk op een hand te tellen. In 1989 verscheen een cynisch getitelde compilatie: To All Who Are Interested (1989), in 2003 een 10inch, Instruments Of Attraction I Cerebrale Pathologie op Kapellmeister Grammofon en vorig jaar een heruitgave op cd van Mit Neuen Waffen. Nu is er opnieuw een 10inch met zeven zorgvuldig geselecteerde en representatieve nummers, waaronder (live)favorieten zoals Lonely Weekends, Nazis Of The Night, Lies en LEnfer Est Intime/Felix Culpa. Net zoals op de eerste is deze 10inch vergezeld van een rijk geïllustreerd boekje waarin het verhaal Club Moral wordt uiteengezet. Alleen jammer en onbegrijpelijk dat dit
krek hetzelfde boekje is als zeven jaar geleden. Schoonheidsfoutje dus op een verder perfecte duik in een onbekend verleden.
Ook Hybryds draaien al een eeuwigheid mee in de (post)industriële ondergrond. Het siert Sandy Magthea Nys dan ook dat hij zelfs na meer dan veertig releases nog steeds op zoek gaat naar (persoonlijke) vernieuwing. In het verleden heeft hij, als één van de eersten, zijn sporen verdiend in het samenbrengen van elektronische muziek met etnische, rituele en esoterische elementen. Urban Rhythms – Urban Rituals, waarvoor hij werd bijgestaan door zangeres Madeline Arndt en percussionist Traumasutra, is zijn interpretatie van triphop. Dat betekent echter niet dat Hybryds naast Portishead mag worden opgeborgen, daarvoor is het geluid te eigenzinnig en te afwijkend. Opener Black Seas zet de toon: Nys variant is uitgepuurd en leunt op experiment. Alle ballast ging overboord. Stem, minimale elektronische tonen en een naar achteren gemixed ritme trekken de luisteraar mee in een vreemdsoortig universum. Traffic Waves trekt bijvoorbeeld de aandacht door speelse saxgeluiden. Naar het midden en einde toe, vooral afsluiter August Rising stelt het geduld op de proef, verliest hij flink de focus, maar globaal bezien is dit toch alweer een moedig moment in een lijvige discografie.