Eric von Essen was een bassist uit Los Angeles, die het grootste deel van zijn leven een grote invloed had op de jazzscène in LA. Hij bleef door zijn keuze als freelancer een beetje op de zijlijn balanceren, wat hem deed beslissen om de laatste jaren van zijn leven als docent in een Zweedse muziekacademie door te brengen. Hij stierf in 1997, maar de vele musici waarmee hij gedurende zijn productieve jazzcarrière speelde, willen hem in onze herinnering houden. Ze willen vooral aantonen dat zijn vele eigen composities overlopen van kwaliteit, weze het nu bop, swing, moderne en geïmproviseerde jazz of avant-garde. In totaal komen er drie volumes, waarbij telkens met wisselende bezettingen een aantal nummers worden gebracht. Elk van de deelnemers heeft in zijn carrière met de levende von Essen gespeeld, zodat ze perfect kunnen inschatten waar de man met zijn composities naar toe wilde. De gebroeders Nels Cline en Alex Cline, violist Jeff Gauthier, Grammy-winnaar Alan Broadbent en drummer Peter Erskine zijn de bekendste namen uit het deelnemersveld. Naast de bas beheerste von Essen nog een hele resem andere instrumenten. Het gevolg ervan is dat deze plaat zowel pianoballades voor zijn aanstaande vrouw, een bitterzoete wals, bebop, latinjazz als modern klassiek bevat. De afwisseling zorgt voor een hemels mooi jazzplaatje in een, zoals gewoonlijk bij het label, mooi vormgegeven digipack.
De cd van Nels Cline is andere koek. Misleidend vooral. Zingen doet dit trio namelijk aan geen kanten. Gitarist Cline was het eventjes beu om de rockheld uit te hangen bij Geraldine Fibbers, Mike Watt of Thurston Moore en besloot samen met Devin Hoff op contrabas en Scott Amendola op drums, percussie en loops een powertrio op te zetten. We krijgen echter geen reguliere rock voorgeschoteld maar wel een aantal sterke tracks die de ene keer Sonny Sharrock, dan weer Branca, Derek Bailey of Always August oproepen, telkens gelardeerd met experimentele of geïmproviseerde jazz. De nadruk op Instrumentals ligt vooral op de veelzijdigheid van Cline als gitarist, die zowel funky, romantisch of ronduit freakend uit de hoek komt. De negen nummers wisselen zodoende voortdurend van sfeer, stijl en textuur. Lowered Boom is bijvoorbeeld onversneden elektrische hardcoreblues, Slipped Away neigt naar Ry Cooder en Bill Frisell terwijl Cause for Concern een synthese is van Sonic Youth en Mahavishnu Orchestra. Het resultaat is een intrigerend en verslavend plaatje die de stereotiepe kunstjes van menig gitaargroepje in de schaduw stelt.