Bergen (Mons in het Frans) is de hoofdstad van de Belgische provincie Henegouwen en het is van daaruit dat het duo Petula Clarck zijn noiseaanvallen naar ons stuurt. Veertien korte songs zijn het deze keer, in twintig minuten. Daarmee doen ze het nog net dat ietsje compacter dan op voorganger Aye-Aye-Aye uit 2009 (None), en dat vonden we al een straffe plaat. Nu herleiden ze hun noisy songs nog meer tot de essentie. Het idee voor de riff komt, hij wordt gespeeld, de drums gaan tekeer, wat vocale acrobatie en op het moment dat de luisteraar mee is, is het alweer afgelopen. Of zijn ze al twee nummers verder. Op een podium doen ze het net zo, de twee Walen: geen geleuter, wel overdonderen. Gecontroleerd, dat wel, met eigenlijk minder plaats voor improvisatie dan je zou denken. Wat ze wel geregeld doen, is hun eigen songs door de mangel halen. Destructie van destructie, Die Petula Die!!! bijvoorbeeld op deze plaat. Eigenlijk klinken ze op Instinction als een Waalse versie van Lightning Bolt, die zijn songs compacter, gebalder, korter maakt, het hypnotiserende effect wegneemt en alles tot zijn essentiële onderdelen reduceert. En dat het werkt, bewijst dit album. Twintig zalige minuten lang.